بازی ریک و مورتی: یاداوری کامل Rick and Morty: Total Rickall
بازی کارتی “ریک و مورتی: یادآوری کامل”، بر اساس اپیزودی به همین نام از سریال “ریک و مورتی” (Rick and Morty) ساخته شده. اگه این اپیزود رو ندیدین، خیالی نیست؛ ما کمک‌تون می‌کنیم که داستان دست‌تون بیاد! ولی قول بدین بعداً ببینینِ‌ش! جدّی می‌گم! “جِری”بازی در نیارین!
تو این اپیزود، “ریک”، کُلّ خانواده رو تو خونه قرنطینه می‌کنه! چرا؟! چون خانواده زیادی پُرجمعیت شده! در حقیقت، “اَنگل‌های بیگانه”، با تغییر قیافه، خودشون رو به شکل اعضای خانواده و دوست‌های صمیمی (رفیق‌های تورَگی) در آورده‌ن و خاطره‌های باحالی از خودشون تو ذهن بقیه وارد کرده‌ن که بقیه فکر کنن اون‌ها “واقعی” هستن! و حالا نکته‌ی جالبِش می‌دونین چیه؟! نکته‌ش اینِه که شما باید بفهمین کدوم یکی از این کاراکترهای عجیب و غریبِ جدید، “واقعی” هستن و کدوم‌هاشون “بیگانه”ن و باید فرستادِشون اون دنیا! فکر می‌کنین عرضه‌ش رو دارین که دنیا رو از نابودی نجات بدین؟!
اجزاء بازی
60 تا کارت عملیات / 30 تا کارت هویّت / 24 تا کارت کاراکتر / 1 توکن “آغازکننده”
حالت‌های بازی
حالت “استاندارد” این بازی، 2 الی 5 نفره‌ست و کاملاً مُشارکتی (Co-Op). همه‌ی بازیکن‌ها “واقعی” هستن؛ یا همه با هم می‌بَرن یا همه با هم می‌بازن! تا وقتی که فضای بازی کاملاً براتون جا نیفتاده یا وقت‌هایی که تازه‌کارها و غیرحرفه‌ای‌ها تو جمع‌تون هستن، “استاندارد” بازی کنین. در حالت “استاندارد”، باید 4 تا کارت “واقعی” و 2 تا کارت “بیگانه” رو از “دک هویّت” (دسته‌ی کارت‌های هویّت) جدا کنین و بَرِشون گردونین به جعبه‌ی بازی.
حالت “پیشرفته”ی بازی، 3 الی 5 نفره‌ست و می‌ره تو فاز بازی‌های مافیایی و نقش‌های مخفی! مثلاً -چه می‌دونم؟!- شاید بازیکنی که بغل‌دستِ شما نشسته، “واقعی” نباشه!… در حالت “پیشرفته”، 4 تا کارت “واقعی” و 2 تا کارت “بیگانه” از “دکِ هویّت” بردارین؛ این 6 تا کارت رو بُر بزنین و به هر بازیکن، یه کارت بدین -هیچ‌کس نباید کارتِ کسِ دیگه‌ای رو ببینه! مهم نیست چند نفره دارین بازی می‌کنین، در هر صورت باید از همین 6 تا کارت استفاده کنین! کارت‌های باقی‌مونده رو -بدون این که نگاه‌شون کنین- برگردونین به جعبه‌ی بازی.
بعدش “دکِ کاراکتر” رو بُر بزنین و به هر بازیکن، یه کارت بدین -همه می‌تونن کارت‌های همدیگه رو ببینن بنابراین کارت‌ها رو “به‌رو” بذارین پیشِ روی خودتون! این کاراکتر، کاراکتریه که شما خیلی باهاش احساس نزدیکی و صمیمیت می‌کنین (قضیه‌ی”جِری” و “گَری خوابالو” رو یادتونه؟!) و کارت هویّتی که به‌تون داده شده، نشون می‌ده که آیا این کاراکتر “واقعی”ئه یا “بیگانه”ست. خواسته‌ی شما، خواسته‌ی ایشونه!
شما، در هر لحظه از بازی، می‌تونین کارت هویّت خودتون رو نگاه کنین ولی اجازه ندارین به دیگران نشونِش بدین و به هیچ وجه نمی‌تونین ادّعای “بیگانه” بودن بکنین! شما یا واقعاً در خدمت “واقعی‌ها” هستین، یا بدجوری فریب خوردین و باور کردین که رفیق جینگ‌تون “واقعی”ئه -در حالی که نیست! بذارین این‌جوری بگم: شما ممکنه در حال تلاش برای کمک به “بیگانه‌ها” باشین! کارت هویّت‌تون رو برای این که اَزش محافظت بشه، بذارین زیر کارت کاراکترِتون. بعضی از کارت‌های عملیات، به بازیکن‌ها امکان می‌ده که کارت‌های هویّت رو دید بزنن و دید زدنِ کارت هویّتِ کاراکترِ شما، در اون لحظه، از شیر مادر حلال‌تره! البته کارت‌های هویّت رو فقط می‌تونن دید بزنن و اجازه ندارن به دیگران نشونِ‌شون بدن! می‌تونن درباره‌ش حرف بزنن، می‌تونن زیپِ دهنِ‌شون رو بکِشن و می‌تونن -اگه خواستن- درباره‌ش دروغ بگن!! بالطّبع، شما هم می‌تونین همه‌ی حرف‌هاشون رو تکذیب کنین -نه پس…!!
شبیخونِ انگل‌های “بیگانه” نفرت‌انگیز به خانواده “اسمیت”!
این هیولاهای “ذهن‌قاپ”، با ساختنِ خاطرات خوش از خودشون تو ذهن انسان‌ها، تکثیر می‌شن و تشخیص‌شون از یه رفیق “تورَگی” یا از اعضای خانواده تقریباً غیرممکنه! شما باید اسلحه دست بگیرین و قبل از این که بزنن بیرون و کُلّ سیّاره رو تصرّف کنن، دخلِ تَک تَک‌شون رو بیارین! امّا این وسط، یه مشکلی هست: اوّل باید بفهمین که کدوم یکی از این کاراکترهای عجیب و غریب و پُرسَروصدا، “واقعی”اَن و کدوم‌هاشون “بیگانه”ن! آیا اَزتون برمی‌آد که کُره‌ی زمین رو بدون کُشتنِ کُلّی کاراکتر “واقعی” -مثلاً شوهرعمّه‌تون، معلّم سابق‌تون یا بچه‌محلّ‌های قدیمی‌تون- از نابودی نجات بدین؟!
هدف بازی
به کاراکترهایی که واردِ بازی می‌شن، هویّت‌های پنهانی داده می‌شه که می‌تونن “واقعی” یا “بیگانه” باشن. شما -تا وقتی که یه‌کم تحقیقات نکنین- نمی‌تونین بفهمین کی به کیه… البته بدون تحقیق هم می‌تونین تیراندازی کنین؛ کی به کیه؟! وظیفه‌ی تیم شما اینِه که با همکاری همدیگه، همه‌ی “بیگانه‌ها” رو پیدا کنین و دخلِ‌شون رو بیارین!
در هر لحظه از بازی (قبل یا بعد از انجامِ هر عملیاتی)، هر بازیکنی می‌تونه اعلام کنه که محوطه‌ی بازی، پاک‌سازی شده و ترتیبِ همه‌ی “بیگانه‌ها” داده شده! اگه دست‌کم نصفِ بازیکن‌ها معتقد باشن که همه‌ی “بیگانه‌ها” کُشته شده‌ن، بازی تموم می‌شه! کارت هویّتِ همه‌ی کاراکترهای حاضر در محوطه‌ی بازی رو “رو” کنین؛ اگه همه “واقعی” باشن، تیم شما برنده‌ست… وگرنه… بگذریم… (البته این‌ها همه مربوط به حالت “استاندارد” بازیه!)
مثلاً تو یه بازی 3 نفره، 2 تا از بازیکن‌ها موافق‌اَن که ترتیبِ همه‌ی “بیگانه‌ها” داده شده و محوطه‌ی بازی پاک‌سازی شده. قاعدتاً یکی از این دو نفر، کَسیه که این قضیه رو اعلام کرده! از اون‌جایی که دست‌کم نصفِ بازیکن‌ها (2 نفر از 3 نفر) معتقدن که دخل همه‌ی “بیگانه‌ها” اومده، بازی درجا تموم می‌شه و کارت هویّتِ همه‌ی کاراکترهای حاضر در محوطه‌ی بازی، “رو” می‌شه.
حالت پیشرفته: اگه کاراکترِتون “واقعی”ئه، باید سعی کنین همه‌ی “بیگانه‌ها” رو بفرستین اون دنیا. اگه کاراکترِتون “بیگانه”ست، باید سعی کنین زمان بخرین تا بتونین قبل از این که همه‌ی “بیگانه‌ها” (از جمله کاراکتری که پیشِ روی خودتونه!) تار و مار بشن، فرار کنین! شما ترجیح می‌دین کسی کُشته نشه، مخصوصاً رفیقِ جون‌جونیِ “بیگانه”تون! ولی خُب، به هر حال، زدنِ یه رفیقِ “بیگانه”، بهتر از اینِه که دیگران به آدم مشکوک بشن! البته حواس‌تون باشه… هویّتِ کاراکترِ شما ممکنه در طول بازی تغییر کنه!
اگه بازی تموم بشه (به‌خاطرِ این که هیچ‌کس جُرأت نکرده بگه همه‌ی “بیگانه‌ها” کُشته شده‌ن و وقت تموم شده باشه) یا بازیکن‌ها تصمیم بگیرن که با اعلامِ کُشته شدنِ همه‌ی “بیگانه‌ها”، بازی رو تموم کنن، کارت هویّتِ همه‌ی کارت‌های وسط محوطه‌ی بازی رو “رو” می‌کنین. اگه حتی یکی از کاراکترها، “بیگانه” باشن، “بیگانه‌ها” برنده‌ی بازی می‌شن! اگه همه‌ی کاراکترها، “واقعی” باشن یا هیچ کاراکتری روی میز بازی باقی نمونده باشه، بازی به مرحله‌ی “میز شام” می‌رسه.
باختِ آنی!
شدیداً مُراقب باشین که به کاراکترهای “واقعی” شلّیک نکنین (روی سخنم با توئه، “بِث”)! به محضِ این که چهارمین کاراکتر “واقعی” رو ناکار کنین، بازی‌تون درجا تموم می‌شه! در چنین شرایطی، در حالت “استاندارد”، با عرض معذرت، همه‌ی بازیکن‌ها با هم شاهدِ “شکست” رو در آغوش می‌کِشن!!
حالت پیشرفته: بازیکنی که چهارمین و آخرین کاراکتر “واقعی” رو ناکار کنه، باعثِ باختِ گروه (جبهه‌ی) خودش می‌شه!
آماده‌سازی
1) مطمئن بشین که “دک هویّت”، 18 تا کارت “بیگانه” و 6 تا کارت “واقعی” داره.
2) هر “دک” رو جداگانه بُر بزنین و به شکلی که تو تصویر می‌بینین، روی میز بچینینِ‌شون و بینِ‌شون هم کُلّی جا خالی بذارین!
3) به اندازه‌ی دو برابرِ تعداد بازیکن‌ها، کارت هویّت -به‌پُشت- بذارین تو محوطه‌ی بازی؛ کارت‌ها رو در ردیف‌های 3 تایی بچینین.
4) روی هر کدوم از کارت‌های هویّت، یه کارت کاراکتر -به‌رو- بذارین. حالا، هر کدوم از کاراکترها، یه هویّتِ پنهان داره ولی ایشالّا قبل از این که بکُش بکُش شروع بشه، شما موفق می‌شین هویّتِ بعضی‌هاشون رو کشف کنین!
5) آغازکننده‌ی بازی رو به شکل توافقی تعیین کنین -مثلاً بازیکنی که بیشتر از همه اَنگل داره یا بازیکنی که به تازگی یه سوسکی عنکبوتی چیزی کُشته یا…- و توکن “آغازکننده” رو بدین به‌ش!
6) به هر بازیکن، 6 تا کارت عملیات بدین.
7) هیچی دیگه؛ حلّه! الآن دیگه برای بازی آماده‌این!
هر وقت که کاراکتری به محوطه‌ی بازی اضافه می‌شه،
باید یه کارت هویّت هم -به‌پُشت- در زیر اون گذاشته بشه.
روش بازی
در آغاز هر دور، هر بازیکن، یکی از کارت‌های عملیاتش رو انتخاب می‌کنه و -به‌پُشت- می‌ذاره پیشِ روی خودش. بعدش، به‌جای کارتی که بازی کرده، یه کارت عملیات دیگه می‌کِشه. کارت‌های عملیات، روش‌های تعاملِ شما با کارت‌های داخلِ بازی (موجود در محوطه‌ی بازی) و کمک به تیمِ‌تون هستن. اگه هویّتِ هیچ کاراکتری رو کشف نکرده باشین، قطعاً دید زدنِ کارت‌های هویّت می‌تونه خیلی به تیم کمک کنه! اگه “بیگانه‌ها” توی بازی (داخل محوطه‌ی بازی) هستن، قطعاً تیراندازی به اون‌ها بیش از هر چیزی می‌تونه به تیم کمک کنه (به شرطی که دقیقاً بدونین کی “بیگانه”ست و کی نیست؛ اَلکی شلّیک نکنین)! البته خیلی وقت‌ها ممکنه اون کارتی رو که لازم دارین، تو دست‌تون نداشته باشین؛ در اون‌جور موارد، سعی کنین کار رو از اونی که هست، خراب‌تر نکنین!!
وقتی که همه، کارت‌های عملیات‌شون رو انتخاب کردن، همه‌ی کارت‌ها هم‌زمان “رو” می‌شن و عملیات‌شون اجرا می‌شه؛ به نوبت، در جهت ساعت‌گرد و اوّل از همه، کارتِ بازیکن آغازکننده. رَوندِ هر دور بازی -با همه‌ی عظمتِش- در ادامه شرح داده می‌شه:
رَوندِ هر دور بازی
1) هر بازیکن، یکی از کارت‌های عملیاتِش رو انتخاب می‌کنه و -به‌پُشت- می‌ذاردِش پیشِ روی خودش.
2) بلافاصله بعد از این که کارت رو گذاشتین زمین، یه کارت از روی “دک عملیات” بردارین.
3) وقتی که همه، کارت‌هاشون رو انتخاب کردن و پیشِ روشون گذاشتن، همه با هم کارت‌ها رو “رو” می‌کنن.
4) اوّلین بازیکن (آغازکننده)، عملیاتِ خودش رو اجرا می‌کنه.
5) بعدش، بقیه‌ی بازیکن‌ها، به نوبت و در جهت ساعت‌گرد، عملیات‌هاشون رو انجام می‌دن.
6) وقتی که عملیات‌های همه‌ی کارت‌های عملیات انجام شد، دور بازی به پایان می‌رسه.
پایان دور بازی
1) کارت‌های عملیاتِ بازی‌شده، می‌سوزن و می‌رَن پی کارِشون (از بازی می‌رن بیرون)!
2) بازیکنی که توکن “آغازکننده” دستِ‌شِه، توکن رو می‌ده دستِ نفرِ سمت چپی‌ش.
3) کارت روییِ دک هویّت رو بردارین و -به‌پُشت- توی یکی از جاهای خالی (خالی‌شده‌ی) محوطه‌ی بازی بذارین. اگه لازم بود -یعنی اگه هیچ کاراکتری در دور قبل کشته نشده بود- یه ردیف کارت جدید تشکیل بدین.
4) یه کارت کاراکترِ جدید -به‌رو- بذارین روی کارت هویّتی که به تازگی در محوطه‌ی بازی گذاشتین؛ اگه با این کار،”دک کاراکتر” خالی بشه، معنی‌ش اینه که دور بعد، “آخرین دورِ بازی”ئه. در “آخرین دور”، هیچ کاراکتری به میز بازی اضافه نمی‌شه ولی بازی مُطابق معمول ادامه پیدا می‌کنه.
5) دورِ جدیدِ بازی رو شروع کنین!
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.